prawo wejścia

См. также в других словарях:

• wstęp — m IV, D. u, Ms. wstęppie; lm M. y 1. «możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś; dostęp, przystęp, wejście» Wstęp do klubu, do lokalu. Wstęp na wystawę, na widownię. Wstęp wzbroniony. Każdy miał wstęp do dyrektora. ∆ Wstęp wolny… …   Słownik języka polskiego

• wejściowy — «dotyczący wejścia; umożliwiający, udostępniający, wyznaczający wejście; dający prawo wejścia» Drzwi wejściowe. Otwór wejściowy. Karta wejściowa dla dziennikarza …   Słownik języka polskiego

• przepustka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. przepustkatce; lm D. przepustkatek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokument dający prawo wejścia do jakiejś instytucji, zakładu, na teren strzeżony lub opuszczenia ich, albo do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wejście — n I 1. rzecz. od wejść. 2. lm D. wejść «miejsce, którym się wchodzi (do jakiegoś wnętrza), którym można wejść; brama, drzwi, wrota, otwór» Główne, boczne wejście. Osobne, nie krępujące wejście. Wejście frontowe a. wejście od frontu. Wejście… …   Słownik języka polskiego

• dziedzictwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. dziedzictwowie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dobra materialne (nieruchomości lub majątek ruchomy) otrzymane w spadku; spuścizna, sukcesja, scheda : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dziedzictwo — n III, Ms. dziedzictwowie; lm D. dziedzictwoictw 1. «majątek ruchomy albo nieruchomy przejęty jako spadek; scheda, spuścizna, sukcesja» Gospodarzył na dziedzictwie żony. Dostać dziedzictwo po rodzicach. 2. blm «prawo do wejścia w posiadanie albo… …   Słownik języka polskiego

• legislacyjny — legislacyjnyni «ustawodawczy» ∆ praw. Postępowanie legislacyjne «ogół czynności wymaganych przez prawo, zmierzających do uchwalenia i wejścia w życie ustawy» …   Słownik języka polskiego

• prosić — ndk VIa, proszę, prosićsisz, proś, prosićsił, proszony 1. «w grzecznej formie zwracać się do kogoś, by coś uzyskać, otrzymać, wyjednać, by kogoś do czegoś skłonić» Prosić koleżankę do telefonu. Prosić rodzinę do stołu. Prosić o pomoc. Prosić o… …   Słownik języka polskiego

• uprawniać — ndk I, uprawniaćam, uprawniaćasz, uprawniaćają, uprawniaćaj, uprawniaćał, uprawniaćany uprawnić dk VIa, uprawniaćnię, uprawniaćnisz, uprawniaćnij, uprawniaćnił, uprawniaćniony 1. «nadawać komuś prawo do działania, wykonywania określonych… …   Słownik języka polskiego